هشتمین مهر سپهر سرورى و دهمین خورشید معنوى، حضرت ابوالحسن على بن موسىالرضا علیهالسلام ، بنا بر مشهورترین نقلهاى تاریخى، در یازدهم ذىقعده 148 ه. ق در شهر مدینه دیده به گیتى گشود. مادر بزرگوار آن امام، بانویى بافضیلت به نام «تُکْتَمْ» یا «نجمه» بود که پس از تولد حضرت، از سوى امام کاظم علیهالسلام «طاهره» نام گرفت.
نام مبارک آن حضرت، على است و کنیه ایشان، ابوالحسن و چون حضرت على علیهالسلام نیز ابوالحسن خوانده مىشود، حضرت رضا علیهالسلام به ابوالحسنثانى معروف شده است. مشهورترین لقب امام هشتم علیهالسلام ، رضاست و دیگر القاب آن امام همام عبارتند از: صابر، فاضل، رضى، وفى، صدیق، زکى، سراجالله، نورالهُدى و قرةُ عینالمؤمنین.
امام رضا علیهالسلام مدت 35 سال امامت پدر بزرگوار خود را درک کرد و از محضر نورانى حضرتش بهرهمند شد. على بن موسىالرضا علیهالسلام بیست سال عهدهدار امامت امت اسلام بود که از آن میان، هفده سال در مدینه و سه سال آخر در خراسان گذشت. امام رضا علیهالسلام در آخر صفر سال 203 ه. ق و در 55 سالگى به دست طاغوت عباسى، مأمون به شهادت رسید