یادش به خیر روزی که عصاره تاریخ بر صحیفه سرخ بهمن چکید، آفتاب ناب بر یاسمنهای بیتاب، از غرب تابید و اشراق شرق پدید آمد.
یادش به خیر، روزهایی که سیمای زیبای یوسف، دیده کنعانیان عشق را بصیرت بخشید؛
بیضای دست آسمانی موسی، شرارههای شعف را در ظلمتکده زمین پاشید؛
نفحه عیسویِ به عرش رفته، بر خاکنشینان دمید؛
نوح با کشتی صفا، به مهد موعود رسید؛
بتهای سیاه جهالت، در پای حماسه و برهان ابراهیم بر خاک فرو افتادند
و امام،
به میهن اسلامی قدم نهاد و گلها به ترنّم شادمانی دلها گوش جان سپردند.
یاد آن روزها، همواره در خاطر دلها مستدام باد.